Φρέσκο αίμα

Ξαπλώνω πάνω στο κρεβάτι και αιμορραγώ

Το αίμα έχει απλωθεί στο σεντόνι, έχει μουσκέψει το λευκό ξύλο 

και πέφτει

Σταγόνα-σταγόνα στο ξύλινο πάτωμα.

Είναι φρέσκο αίμα.

Αναβρύζει από κάθε πόρο μου. Από τα μάτια, τα αυτιά το δέρμα, το στόμα.

Δεν είναι αίμα θανατικό. Είναι φρέσκο.

Όπως το νερό της πηγής, όπως το ολόγιομο φεγγάρι του προχθές

Κάνω να σηκωθώ μα γλιστρώ. Κάνω να πατήσω στο ξύλο μα κύκλοι ομόκεντροι

Από τα δάχτυλα και τις φτέρνες σχηματίζονται, πάνω στον άλικο ζωμό μου.

Είναι φρέσκο αίμα.

Από τις παλιές και τις νέες πληγές – τα παράσημά μου.

Από τους παλιούς και νέους είλωτες που οι κραυγές τους αιμορραγούν

μπροστά στα μαστίγια των καιρών.

Είναι φρέσκο.

Όπως το κύμα της θάλασσας, ο ανθισμένος κάμπος των παιδικών μου χρόνων,

Όπως ο ήλιος σαν βγαίνει πίσω από τα σύννεφα για λίγο και κυριαρχεί στη γη

Το δωμάτιο είναι σκοτεινό. Οι γρίλιες σημαίνουν λαμπιρίζουσες τελείες  

Τρεμοπαίζουν, γελούν και χάνονται τα αποτυπώματά τους στο αίμα μου.

Τα κοιτώ και χαμογελώ.

Είναι φρέσκο.

Διαλύθηκε και τώρα να! Άνοιξε κάτι περίεργα φτερά.

Πετά από τοίχο σε τοίχο, απλώνεται και μαζεύεται με ριπές
Με κυκλώνει, με έχει καλύψει 
Φρέσκο κι αναλλοίωτο.

Η περίοδος της αβεβαιότητας είχε πια περάσει.
Έβλεπα το μονοπάτι καθαρό μπροστά μου, 
τα σημάδια τα είχα βάλει νωρίτερα 
Με την καρδιά.